چارچوبی برای شناسایی شایستگیهای خط مشی گذاران ملی

اهمیت خط مشی گذاری عمومی در دنیای مدرن بر کسی پوشیده نیست . سالها از زمانی که تنها یک نفر بر سرنوشت امور حاکم بود گذشته است .اما اکنون با توجه به الزامات دنیای مدرن و ماهیت مسائل عمومی ، بخش عظیمی از خط مشی گذاری عمومی به بخش هایی واگذار شده است که به نوعی عامه مردم در آن حضور دارند . امروزه بخش عظیمی از تصمیمات مربوط به خط مشی عمومی در نهادی به نام پارلمان اتخاذ می گردد. در واقع پارلمان ، اساسی ترین نهاد سیاستگذاری و خط مشی گذاری در نظام های سیاسی است و از این حیث ، ویژگیها ، شایستگیها و صلاحیت های افرادی که قرار است به نمایندگی از مردم به خط مشی گذاری در این نهاد بپردازند ، حائز اهمیت بسیاری است . چالش پیش رو این است که به زعم منقدین علیرغم تحولات عظیم در نظام خط مشی گذاری در نظام جمهوری اسلامی ایران ، خط مشی های اتخاذ شده در مجلس، همواره با نواقص و آسیب هایی روبرو بوده ، یعنی فاقد جامع نگری و دوراندیشی و بعضا متناقص با سیاستهای کلی نظام بوده است . به نظرمی رسد دلیل وجود نواقص مذکور، عدم کفایت شایستگیهای لازم در نمایندگان مجلس است . راه حل مناسب یرای حل این مشکل ، ارتقاء شایستگیهای نمایندگان مجلس و خط مشی گذاران ملی است تا ضمن اطمینان از دارابودن یک مجلس کارآمد و اثربخش ، بتوان از لحاظ شدن ضرورتها ، الزامات و راهبردهای موثر در خط مشی های اتخاذ شده ، مطمئن بود . هدف از این پژوهش ، احصاء شایستگیهای کلیدی نمایندگان مجلس و یا خط مشی گذاران ملی است. در مرحله اول با انجام برخی مصاحبه ها و مطالعه اسناد ، چارچوب شایستگیها را احصاء و در مرحله دوم آنها را به تست نظر خبرگان می گذارد . این پژوهش در نهایت با تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه ، به بررسی و تحلیل شکاف وضع موجود و مطلوب آنها می پردازد و نتیجه گیری می کند که بین وضع موجود و مطلوب مولفه های شایستگیها تفاوت معناداری وجود دارد و در نهایت رهنمودهایی را در خصوص ارتقاء و نهادینه سازی شایستگیها در خط مشی گذاران ملی ارائه دهد .